Column: Druk, druk, druk
Het thema van het meest recente PRINTmatters magazine is verpakkingsdruk. Als columnist werd ik uitgenodigd ook enige aandacht aan dit onderwerp te schenken. Het is niet toevallig dat ik hierover graag wat deel, want in diepdruk, flexo en offset heb ik een aantal jaren bedrukte materialen mogen verkopen die vaak als primair of secundair verpakkingsmateriaal hun weg vonden naar de klant. Al doende leer je, stelde ik vast.
Blij was ik met mijn eerste opdracht voor een in flexo bedrukte transparante folie voor zakken geraspte kaas. Ik had alleen vergeten dat onder het geel wel wit moest worden aangebracht om te garanderen dat het geel echt geel is en niet een soort transparant goud. Ik was overduidelijk een dilettant. De misser werd me vergeven door de Duitse productieleider, die nog wel eens luidkeels de heilige maagd Maria wilde aanroepen wanneer er iets misging op de werkvloer.
Met enige regelmaat ontvingen we ontwerpen voor bedrukte verpakkingsmaterialen waarbij omschreven was welke druktechniek zou moeten worden toegepast. En dan bleek zo’n ontwerp niet altijd te realiseren. Te complex, te veel kleuren, te hoge eisen qua passing en/of raster. En dan verzuchtte de drukvoorbereiding dat ontwerpers beter geschoold zouden moeten worden in de mogelijkheden en beperkingen van de verschillende druktechnieken.
Er ontbrak een dag
Wat nu nog een glimlach op mijn gezicht kan toveren, was een klacht op het drukwerk op een aluminium doordrukfolie voor de anticonceptiepil. Daarop staat een maandkalender gedrukt. Er ontbrak echter een dag. Dat materiaal werd door QA afgekeurd. Een ploegchef uit de drukkerij stelde voor om deze partij materiaal met korting te verkopen aan de klant. Op mijn vraag of hij de bussen vol met ongewenst zwanger geraakte dames bij de poort dan zou willen opvangen kwam geen antwoord. Het materiaal eindigde in de shredder.
Dat de kwaliteit van drukwerk op verpakkingen van groot belang is, werd wel duidelijk doordat specialisten, soms van de andere kant van de wereld, werden ingevlogen om goedkeuring aan de drukpers te verlenen. Dat verliep doorgaans soepel, maar soms ook niet. Omdat het meegebrachte referentiedrukwerk op een totaal ander substraat was gerealiseerd. Of omdat wij iets in flexo gingen drukken en het referentiemonster toch echt in diepdruk was gemaakt. Of omdat de decision maker moeite had met de eigen besluitvorming. Of omdat een stoethaspel de drukpers bediende, die geen sjoege had. De productieleider zag dan de klok doortikken. De uren waarin hij geen productie kon maken liepen door. Dat leverde begrijpelijke frustratie op.
Wanneer een nieuwe verpakking dan uiteindelijk in het winkelschap lag, stond ik er glunderend bij. Daar ligt dan toch een soort van jouw kindje op de plank. Daarop mag je best een beetje trots zijn.
Sjors Selger is een ervaren professional, actief in de grafimediawereld in de Benelux.
Deze column verscheen eerder in PRINTmatters magazine. Het magazine ook ontvangen?
